Beeldcultuur
Hebreeuws
Hebreeuws maakt deel uit van de Semitische talen, genoemd naar Sem, één van de zonen van Noach. Het oud-Hebreeuwse letterschrift werd geleidelijk verdrongen door het Aramees kwadraatschrift. Als religieuze heilige taal bleef het Hebreeuws wel bestaan. Vooral door het gebruik van de Tenach (het Oude Testament) in de grondtaal. Maar ook doordat het in veel gebeden en latere Joodse religieuze geschriften gebruikt wordt. Het Hebreeuwse alfabet telt 22 letters, in principe allemaal medeklinkers. Men wist welke klinkers bij een woord horen door ervaring en doordat een aantal letters een aanwijzing geven van de bijbehorende klinker. Hebreeuws wordt van rechts naar links geschreven. Een aantal letters worden aan het einde van een woord anders geschreven, deze letters heten sofiet of slotletters. Het Hebreeuws kent oorspronkelijk geen cijfers. Aan de letters werd een waarde toegekend, oplopend van 1 tot 400.
Hebreeuws alfabet
Symbolen
Binnen het Jodendom zijn er enkele symbolen die vaak terugkomen:
- Chai: Het betekend leven of levend. Het wordt als een hangertje gedragen en staat symbool voor de Joodse identiteit.
- Challa: Als de tafel gedekt is voor de sabbat staan er midden op tafel twee broden. Deze broden staan symbool voor Gods voorziening in het dagelijkse leven.
- Chanoekia: Een kandelaar met negen armen, acht voor iedere dag en de negende als dienaar waar de andere mee aangestoken worden.
- Davidster: Het bekendste symbool van het Jodendom, omdat Joden in de tweede wereldoorlog werden verplicht een Davidster te dragen zodat ze herkend konden worden. Het is ook gebruikt in de vlag van Israël.
- Kiddoesbeker: Kiddoes betekend heiliging.
- Kiepa: Een hoofddekseltje dat orthodoxe Joden dragen in eerbied voor god.
- Matzah: Ongezuurd brood dat tijdens Pesach gegeten wordt en symbool staat voor de Joodse passover (het vertrek uit Egypte).
Maak jouw eigen website met JouwWeb